امشب به این پست سلام میکنم ودستشو میگیرمو میبرمش به دنیای دل نوشته های چند تا دوست امیدوارم شما هم با خوندنشون احساساتتون دچارهرج ومرج بشه.
آخرین غمنامه
دیگرهیچ چیز شادم نخواهد کرد
مرگ رابا تمام زیباییهایش درآغوش خواهم گرفت
وصدای دوزخیان راباتمام وجود حس خواهم کرد
ونوازش خداوندرا نیز
باشدکه آمرزیده شوم
جسم خسته خویش راطعمه جانوران خواهم ساخت
شایدسنگینی گرسنگی شان
طعمه ای متعفن سبک سازد
آرامش ابدی را در روزی دیگرخواهم یافت
آسمان رادرخواهم نوردید
ودر یادها اندک زمانی خواهم زیست به اجبار
خواهدمرد چندروزی با من مادرم
وسردی خاک رااحساس خواهدکرد
توریسکه
.
.
.
چگونه
هی عاشق شدم وهی بار،روی دلم گذاشتم
وندانستم
این برف
کی آمدوکی نشست!؟
مانده ام
بااین دل سنگین
چگونه ازدامنه های سپیدسرم
بگذرم
هوشنگ رئوف
.
.
.
چقدرستاره
چقدرستاره درجیب داری؟
که به دیدارمن آمده ای
ومن چقدرعمر
که هی بنشینم وغصه ی تورابخورم!
چقدردرخت
درحیات خانه ات کاشته ای
تامن درسایه سارآنها
برای همیشه بمیرم؟
چقدرترانه برایت
به هدیه بیاورم
تاکمی ستاره به من بدهی؟
چقدربایدحرف بشنوم؟
چقدربایدحرف بزنم؟
چقدربایدبه بال پرندگان نگاه کنم؟
که چرخ می زنند!
درآسمانی که برای همیشه آبی نیست
چقدرباید
منتظرایستگاهی باشم؟
که هیچ قطاری ازآن نمی گذرد
چقدر
توبایدبه چشمهای من نگاه کنی
ومن به ریل های قطارهایی
که پایانی ندارند
چقدربایدستاره درسبدهامان بریزیم
تاهمدیگررا
برای همیشه به ایستگاه پایانی
جهان بدرقه کنیم؟
عبدالرضاشهبازی
.
.
.
خاطره
این تکه های من است
که روی زمین ریخته!
دا میزند
دوتاچشم
که تو
تویشان له شده!
من دارد
قدم می زند
روی خاطراتی
که ترا لمس کرده
وخط خطی های روی لبش را
باسمفونی دستانت
پاک می کند
با همین پاک کن
بنویس:
من عشق بلدنیستم.
لیلا خدارحمی
دریادها جاودان باشید
چشم براه کامنت هاتون هستم
دوباره سلام،آخرین غمنامه خیلی جالبه،می خواستم نظرتون رو در مورد قالب وبلاگم بگین،دوباره می پرسم با چه اسمی لینکتون کنم؟
سلام، پس دیگه رک حرف نمی زنم،بخاطر اینکه دوست ندارم کسی ازم ناراحت بشه.توضیح هم دادم که هر کسی نظری داره و اینکه اون نظر محترم،من یه ایرانی ام که عاشق کشورم و مردمش هستم از هر نژاد و هر عقیده ای...درپناه ایزد پاک.
سلام ممنون که بهم سر زدی من لینکتو توی وبلاگم میزارم تو هم اگه دوست داشتی لینکم کن