بی راهه

 باتاخیر بسیاراومدم   

بازم ازخودم ازدنیا ازخدا گله دارم

گله دارم که دیگه نقابهامون جزیی ازوجودمون شده ودل کندن ازشون اراده ای میخوادپولادی

ولی من که عهدبستم تااونجایی که بتونم نقابهاموکناربزنم

حتی اگه یک نقاب هم باشه امیدوارکننده اس

خداراگله مندم چون روح پاکشو آلوده به کثیفی های آدمی کرد،وپاک کردنش بامعیارانسانیتوبه عهده ماگذاشت

یکی ازتضادهای جامعه مونو براتوت مینویسم تاادامشو به شمابسپارم حتما اگه خواستین تووبم میذارمشون

راننده که صبح زود با نمازصبح ازخواب بلندمیشه صبحانشو که میخوره ذکرشو میگه وسرکارمیره اولین مسافری رو که به مقصد رسوندباتعارفات زیادمیگه نه قابل شمارونداره ولی پشت نقابش نهیب میزنه اگه پنج هزاری دادیه جوری که بشه یاهرجوری پانصدازش بیشربتیغم و...

کهنه نقاب زندگی تاشب روصورتای ماست   گریه های پشت نقاب مثل همیشه بی صداست                

اگه تونستیم واسه یه دفعه به قول شاعرقدبکشیم ازپشن نقاب وبه جای خودمون حرف بزنیم نه نقابمون

                                                             امیدوارم

 .

.

.

خداوندا

این چه عشقی است

که برده انسان بودن راازمن ز یاد

اگرعاشق توبودی معشوقه ات ما

پس چراکرده ای مارازخودای بی وفا

بازجدا....

که خرسندازخاک توو نام توبودیم

روح دمیدنت برمابارگرانی بود،ندانی

خداوندا

اگر عاشق کشی رسم  است

کشتن چون تویی راسزاست

تو که خودعاشق ترینی

                                                                         توریسکه

منتظرخاطره شدنتون هستم

یادکردنتون برام آرزو وشادی هرروزمه

پس زودی بیاین پیشم